Gündeyiz

Sevgisiz günlük;

Bugün annemin günü var. Gün sırası ona gelmiş ve evde farklı bir koşuşturmaca var. Her anne günü geldiği zaman yaptığım gibi odama çekilip birilerinin beni beslemesi için yiyecek birşeyler bekliyorum. Evet, resmen annemin "Aaa benim bir oğlum vardı" diye hatırlamasını bekliyorum şu dakikalarda... Onlar salonda günlerini kutlayadursunlar bende bunları yazayım çünkü başka türlü vakit geçmiyor.

Evin dış duvarına doğalgazla ilgili birşey yapıyorlar galiba. Birde onun çıkardığı gürültü var tabi. Sessizliği, sakinliği seven biri için bu tür küçük sesler, bir düğün gürültüsünden farksız oluyor. Az önce bir zil daha çaldı, şuanda aşağıdaki işçiler duvara balyozla vuruyor...

Kapı kapalı... Kimin gelip gittiğini göremiyorum ama seslerinden tanıyorum. Bir yarışma gibi görüyorum bu gün olaylarını. Yarışmacılar her hafta birbirinin evlerini ziyaret ediyor, ellerinden geldiği en güzel yemekleri yapıp beğenilerine sunuyorlar. Büyük ödül her gelen misafirin ev sahibine 25 lira vermesi. Uuu evde 10 kişi var bugün galiba, rahat 250 lira eder :) Bir nevi Yemekteyiz programı gibi birşey. Benim favorim İlknur abla ve oğlu. Bir oğlu var adı Efe Deniz, 6-7 yaşlarındaydı galiba... Öyle bir tontoş, öyle bir şeker ki birde şımarmasa öyle bir oğlum olsun isterim yani. Sırf sevimli bir aileye sahip olduğu ve süper yemekler yaptığı için favorim olarak seçtim İlknur ablayı. Birde Hayriye yenge var. O da yarışmaya çocuğuyla katıldı. Bir kızı var, adı Deren. Efe Deniz'in yaşlarında galiba. Aynı zamanda İlknur abla ile Hayriye yenge ımm ne derler ona, ikisinin kocası kardeş işte neyi oluyor o zaman kaynı mı? Herneyse; İlknur ablalar, Hayriye yengeler, Filiz abla, Nilgün yenge, Necibe yenge, Saliha yenge, Emine yenge hepsi burdalar. Seslerinden kimlerin geldiğini anlayabildiğimi söylemiştim...

Bu arada annem sonunda hatırlayıp yemek getirdi. Bakalım bugün neler yapmış yarışmacılar için? Poğaça, yine poğaçaya benzer birşey, ve yine poğaça türü birşey. Patates salatası ve birde tatlı. Bakın işte bu olaya bayılıyorum. Bir gün için gerekli olan tüm klasik şeyler var. Bildiğimiz ev hanımları, birkaç tane yanlarında getirdikleri zırlayan çocuklar, muhabbet etmek için önceden akıllarda hazırlanmış konular, kahkahalar, Bilumum unlu mamüller, patates salatası, çay vb. (Ne eksik? Evet, börek. Annemin puanını kırıyorum.)Bunlar günlerin olmazsa olmazıdır. Tecrübeliyim oradan biliyorum. (şunları kenarda yiyeyim, sonra devam ederim yazmaya. Annem çok pis kızar eğer bilgisayara birşey dökersem)

Nerde kalmıştık? Heh, bizim günlerimiz böyle klasiktir işte. Ama birşeye hiç tahammül edemedim bugüne kadar. Günlere minibüsle gitmek. Bir minibüsü dünyanın en çirkin taşıtı yapacak şey, günlere minibüsle giden koca karılar ve yanlarında götürdükleri çocuklardır. Çok kez denk geldim bu olaya. Minibüsteyim, birden bi bakıyorum minibüse kocaman kadınlar biniyor, öyle ki bindiklerinde minibüs neredeyse yan yatıyor ağırlıktan. Çocuklarınıda götürmüşler, artık yemek yapmaya mı üşeniyorlar bilemem. Tamam, evde bırakamazsın küçük çocuktur ama böyle yerlerede kucağında 5 çocukla gideceğine hiç gitme, evde otur daha iyi. Hayır zaten olmuşsun 120 kilo, daha ne diye günlere münlere gidersin be kadın? Unlu mamüller yiye yiye bu hale gelmişsin zaten, hala gün peşindesin. Tamam benide annem küçükken günlere götürürdü ama biz küçükken hiç şımarmazdık, uslu dururduk bu bir. Minibüsle günlere falan gitmezdik çünkü mahalle arasında gün yapılırdı bu iki. Süreklide gün yapılmazdı hani ayda yılda bir falan bu da üç. Güzel günlerdi tabi, özlediğim oluyor. Küçükken giderdin büyük abiler sana oyuncak falan verirdi, güncüler tarafından teker teker sevilirdin yanakların mıncırılırdı, annen tarafından tehditle uyarılırdın "sakın ama sakın orada bişey isteme, önündekini ye o kadar. Sakın bi tabak daha var mı, doymadım gibi şeyler söyleme" gibi cümlelerle korkuturuldun. Güzel günlerdi güzel...

Küçükken günlerine gittiğim kadınlar bugün bizim evdeler. Ve böyle bir gelenek bence gayette güzel. Düşünsene, 8-9 yaşında günlerine gittiğin kadınlar, aradan neredeyse bi 10 yıl geçmesine rağmen bugün hala gün düzenliyorlar. Vay be! Benim anlatacaklarım bu kadar. Ve küçük bir mesaj: Günler güzeldir, çünkü anneler en güzel yemeklerini sergiler ve çocuklarıda bu lezzetlerden nasibini alır.

Ve birde deney: Eğer ciddi ciddi bu yazımı okuyan varsa ve komşularının günlerine küçükken anneleri tarafından sıkça götürülen okurlar varsa ricam, "Annelerin götürdüğü altın günlerinde büyüyenler" veya "Küçükken anneleri tarafından günlere götürülmeye maruz kalanlar" adında facebook grubu kurabilir mi? Bu sadece bir deney bakalım cidden okuyan var mıymış, bakalım yazıları ciddiye alan var mıymış, hemde eğlence işte. Yoksa istesem bende açarım grup... (yalan, açamam çünkü grup açmayı bilmiyorum)