Ayrılık Sanatı

Çizildiyse ayrılığın resmi boş bir tuvale,
Söylendiyse ayrılığın şarkısı seven bir kalbe,
Yazıldıysa ayrılığın şiiri çizgili bir deftere,
Çekildiyse ayrılığın filmi beyaz bir perdeye,
Ve gurur duyuyorsan eserlerinle göğsünü gere gere...
Karşındaki seni sevmekten başka birşey bilmezken,
Sen terkedebiliyorsan onu göz göre göre...
Hayranını hayal kırıklığına uğratan sanatkâr!
Sanatını icra ettikçe sen kaybedersin.
Birgün sorarlarsa nasıl yaptın bunları diye,
Olup bitti mi dersin, ölüp gitti mi dersin?

Bir resim var çizdiğin,
Senin için çiziyorum dediğin.
Şimdiye değin böyle kötüsünü çizmemiştin.
Konusu ayrılık, rengi soluk.
Sen vardın resimde,
Aşk kelimesinin anlamından yoksun,
Ben vardım resimde,
Ve ağlamaktan tutan bir tutam yosun...

Bir şarkı var söylediğin,
içine binbir çeşit anlam yüklediğin.
Sonu karanlık, konusu ayrılık.
Bir ıslık tutturmuştun en başta,
Yerini mırıldanmalara bıraktı
Ve ardından şarkı...
Aktı ağzından ayrılık sözleri.
Hiç böyle karanlık görmemiştim o gözleri.
Canın sıkıldı sebepsiz ayrılıklarla,
Ağlıyorsun işte, hemde hıçkırıklarla...

Bir şiir var yazdığın,
Gözyaşlarıyla ıslanmış yastığın.
Bir yığın buruşturulup atılmış kağıt,
Konusu ayrılık, kenarı yırtık
Kaleminden dökülen her ayrılık dizesi,
Ve yalnızlığın ensendeki o soğuk nefesi...
Titriyorsun işte,korkuyorsun besbelli,
Ayrılığın vereceği acıdan korkuyorsun.
Artık hiçbir aşk edemez seni teselli,
Ayrılık acısını veriyor, ve sen ağlıyorsun...

Bir film var çektiğin,
Konusu ayrılık, sonucu yalnızlık
Başrolünde sen vardın filmin,
Seni seviyorum diyerek kandırdın beni,
Şekere kanan küçük bir çocuk misali...
Kandım bende.
Oysaki kendini kandırdın.
Yoktu ki senin hiç sevgin, hiç olmadı ki aslında
Unutma! Sende kanmıştın birine vakti zamanında...